Foto: therainbowbook.org

Boreći se da nađe svoje mjesto, queer književnost se istovremeno morala boriti protiv književnog kanona koji je na ovim prostorima uvijek bio patrijarhalno ukorijenjen, falogocentričan i heteronormativan. Tu borbu je nužno pratila i borba za elementarna ljudska prava koja je zahtijevala reprezentaciju. Moć jezika je moć imenovanja, a bez moći imenovanja, kako to kaže Donna Haraway u “Cyborg Manifesto”, ostajemo prećutani ili imenovani pogrdno, isključeni i opisani od strane onih koji ne pripadaju našem iskustvu. I sam termin „queer“ je nekada služio upravo da se queer osobe označe kao “izopačene” a reimenovanje te riječi i davanje pozitivnog značenja stavilo je moć opisivanja u ruke onih koji su do juče bili/e isključeni/e kao takvi - kao kompleksna ljudska bića sa iskustvima drugačijeg konstruiranja ljubavi, romantičnih i seksualnih odnosa.