Alfabet je skup pisanih simbola od kojih svaki predstavlja određeni glas, koji u kombinaciji sa drugim simbolima alfabeta formira riječ. Naziv potiče od dva prva slova grčke azbuke – alfa (álpha) i beta (bēta).
Najstarije pismo koje su stari Grci upotrebljavali bilo je linearno pismo B. To je bilo slogovno pismo, što znači da je svaki znak označavao jedan slog. Ono je palo u zaborav kad su Dorci uništili mikensku civilizaciju, oko 1050. prije n. e.
Njihovo novo pismo, razvijeno u staroj Grčkoj oko 1000. prije n. e., bio je alfabet, kojim se i danas koriste. To je glasovno pismo u kojem svakom znaku odgovara jedan glas. Taj sistem pisanja predstavlja neposredni ili posredni uzor svih savremenih evropskih pisama, uključujući i srpska pisma – ćirilicu i latinicu. Izveden iz sjevernosemitskog alfabeta preko feničanskog pisma, grčki alfabet je uveo izmjene u vidu samoglasničkih znakova. Slova za glasove koje feničansko pismo nije imalo postala su grčka slova alfa, epsilon, jota, omikron, ipsilon, i predstavljala su samoglasnike a, e, i, o, u. To je znatno povećalo tačnost i čitkost novog sistema.
Dok je halkidička verzija grčkog alfabeta vjerovatno omogućila nastanak etrurskog pisma i tako posredno latinskog, Atina je 403. prije n. e. zvanično prihvatila jonsku verziju. Ta verzija je postala klasični grčki alfabet, koji je imao 24 slova, sva velika. Iz njega su kasnije izvedena razna pisma podesnija za pisanje rukom. Grčki alfabet je najstarije alfabetsko pismo koje se i danas upotrebljava.
U sledećoj tabeli data su velika i mala slova grčkog alfabeta, kao i njihov izgovor.
Opšte obrazovanje
