Mišo Vidović: Igrati pošteno, pa ko koga prevari
Postoji razlika između namještanja i lažiranja. Namještanje je kad učestvuju oba kluba, a lažiranje je ono: ovaj da napravi crveni karton, onaj penal, pa golman pusti gol, ili autogol. I u jednom i u drugom je ipak najvažnija crna tašna i lova. Riječi su ovo što ih je svojevremeno izgovorio Velibor Džarovski-Džaro, osim „namještanja“, poznat i kao estradni menadžer nastupa i koncerata Bijelog dugmeta, Zdravka Čolića, Tereze Kesovije, Miše Kovača, Mikija Jevremovića, kao i drugih muzičkih zvijezda.
Autor: impulsportal.net
U brojnim medijskim istupima Džarovski je priznao „odgovornost“ za namještanje i lažiranje oko 80 fudbalskih utakmica u ligama bivše SFRJ!!! Teretili su ga da je „u komadu” namjestio 22 utakmice, a “bilo ih je dvadeset i tri”. O dvadeset i trećoj, kazao je Džarovski, nadležni sudija “nije htio da priča”, jer se pohvalio “da ga već ima za dvadeset i dvije”. U “radnoj biografiji” Džarovskog je i utakmica četvrte fudbalske lige Makedonije (Velibor Džarovski, kralj balkanskih namještaljki: Žrijeb Svjetskog prvenstva je namješten) završena rezultatom 134:0!? Utakmicu je namjestio, jer je predsjednik jednog od klubova kao profesor „ puštao moje prijatelje da prođu na ispitu kada god bih to tražio od njega, pa sam mu uzvratio uslugu”. U njegovoj “režiji” jedna od drugoligaških rukometnih utakmica okončana je rezultatom 0:0!!! Tako je od utakmice “Metalac“ iz Valjeva i “Industrijalec” iz Skoplja “zaradio grdne pare“. Tvrdio da je u periodu kada su ga nazivali kraljem fudbalskih namještaljki i estradnih marifetluka, imao zaštitu ljudi iz vlasti (Džarovski: Leđa mi je čuvao Stane Dolanc ), ali je “upoznao” i tadašnjeg predsjednika Fudbalskog saveza Jugoslavije Slavka Šajbera, koji ga je javno optužio za namještanje utakmica. Iako privođen i hapšen, nikada nije osuđivan. Svojevremeno je na pitanje novinara o namještaljkama u kojima je imao “glavnu rolu” izjavio: ”Da se razumijemo, ja sam jednostavno, zabavljao ljude i narod Jugoslavije. Putujući zemljotres Zdravka Čolića, koji sam organizovao je sitnica za fudbalske zemljotrese koje sam izazvao…”
Kao što je Velibor Džarovski dobio priliku da upozna Slavka Šajbera, tako se sportsko-fudbalska javnost u nekadašnjoj SFRJ “upoznala” sa onim što je uradio tadašnji predsjednik Fudbalskog saveza Jugoslavije. Uspješan politički funkcioner, Slavko Šajber, na čelo FSJ dolazi sa jasnom namjerom da profesionalizuje fudbal, očisti takmičenja od nesportskih stvari, ukine “instituciju” crna tašna i lova. Početkom osamdesetih godina, Prva fudbalska liga Jugoslavije, nije bila imuna na mutne radnje, korupciju, mahinacije. Mada je s vremena na vrijeme nešto od toga isplivalo na površinu, znalo se brzo i zataškati: najčešće bez “učešća” organa fudbalske organizacije, a “posao” su završavale političke strukture. Javna tajna je da su iza jednog broja klubova, pogotovo onih malo većih, stajali političari, u svojstvu istaknutih članova klupskih uprava. A zbog sumnji u namještanje i neregularnost Slavko Šajber, predsjednik FSJ poništio je kompletno zadnje kolo Prve lige Jugoslavije u sezoni 1985/86. (VIDEO: Najveća prevara u povijesti našeg nogometa!). O “Šajberovom kolu” je sportska, društvena, pa i politička javnost u nekadašnjoj državi imala podijeljena mišljenja. Dok su ga jedni zdušno podržavali, jer se “konačno neko odvažio pokrenuti procese koji će dovesti do toga da se fudbalski sport počne izvlačiti iz blata i mulja u kojem se našao”, drugi su se “bavili” tvrdnjama da se “pojedinačnim mjerama ne može riješiti situacija”. Elem, Slavko Šajber podnosi 1987. godine ostavku na dužnost predsjednika Fudbalskog saveza Jugoslavije, dok mediji pred početak sezone Prve lige Jugoslavije 1987/88. godine tvrde kako je on „uskovitlao vetar sa velikih visina, a kad se sve sleglo shvatili smo da je više pepela i mulja nego vatre i bistrih izvora...“ (Počelo je fudbalsko prvenstvo Jugoslavije '87/88)
Prije nego što će doći da preuzme funkciju prvog čovjeka fudbalske organizacije, ostaće zabilježeno da je Šajber 1976. godine kao generalni sekretar gradskog komiteta Saveza komunista Zagreba, preimenovao Košarkaški klub (KK) “Lokomotivu” u KK “Cibonu”. Oko KK ”Cibone” okupio je nekoliko jačih preduzeća i firmi, a klub započinje svoj sportski uspon 1985. i 1986. godine. “Cibona” osvaja titule klupskog prvaka Evrope. Tadašnju ekipu KK “Cibona” predvodio je legendarni Dražen Petrović. Slavko Šajber je preminuo 2003. godine.
I nakon više od trideset godina “najvažnija sporedna stvar na svijetu“ podložna je mahinacijama, namještanjima, lažiranjima, koruptivnim radnjama. Sociolozi, analitičari, novinari, fudbalski radnici i funkcioneri kao ključne razloge za namještanje utakmica uglavnom „traže“ „vezu što boljeg plasmana u takmičenju sa zaradom na kladionicama“.
O mahinacijama, namještanju, nelegalnim radnjama, korupciji u bosanskohercegovačkom fudbalu govori se i kroz „tehnologiju“ vrbovanja fudbalera (Kako se namještaju utakmice u BiH: Cener je tvoj, povuci ručnu, a pritom se pominju cjenovnici za namještanje), pisalo se i pisalo o fudbalskim sudijama, koji su doživotno suspendovani (Cjenovnik za namještanje fudbalskih utakmica: 125.000 eura za prvaka BiH!?), na što je evropska kuća fudbala UEFA upozoravala i izražavala zabrinutost (UEFA zatražila od BiH istragu sumnjivih utakmica). I pored svega što je procurilo u javnost, fudbal se i dalje igra, mada ne uvijek u duhu pravila (Igraj uvijek pošteno, pa ko koga prevari!), pritom konstatujući da se fudbal mora „izliječiti“ (Moramo liječiti bh. fudbal: Kada će, konačno, klubovi odgovarati za namještanje utakmica?!).
U „Globalnom izvještaju o korupciji u sportu“, koji je prije dvije godine objavila nevladina organizacija Transparency International, navodi se da “učestale žalbe na rezultate utakmica, kao i na procedure pri izborima u sportske strukovne saveze pokazuju da je sport i u Bosni i Hercegovini podložan korupciji”. Korupcija se, kako su naveli iz ove nevladine organizacije, „odražava na rezultate nacionalnih liga, procedure pri izboru funkcionera u savezima, odlučivanje o dodjelama domaćinstava sportskih takmičenja, selekciju takmičara u reprezentativne selekcije, ali i namještanje rezultata zbog klađenja od strane samih sportista i rukovodilaca klubova" (Transparency International: Sport u BiH podložan je korupciji). Predstavnici Fudbalskog saveza BiH, koji su učestovali u prezentaciji izvještaja ustvrdili su da za “slučajeve korupcije i namještanja rezultata ne važi zastara, odnosno da će svi koji su umiješani biti na udaru pravosudnih organa”.
I dok se o onoj „pravoj“ korupciji gdje su glavne uloge najčešće „dodijeljene“ političarima i njihovim satelitima nekako i „priča“, zalomi se pokoja prijava i presuda, mada se čini, što se tiče korupcije u sportu, da je ona još uvijek na marginama interesa, kako pravosudnih organa, tako i svih onih koji su na bilo koji način vezani za sport.
