Međunarodno važeća Morzeova azbuka, jednostavnija i preciznija varijanta sa kodovima za slova sa dijakritičkim znacima, osmišljena je 1851. godine. Uz manje izmene, ta azbuka ostala je u upotrebi do danas u pojedinim vidovima radio-telegrafije, uključujući i amaterski radio.
Morzeova azbuka je sistem znakova koji predstavlja slova, brojeve i znake interpunkcije, a iskazuje se tačkama, crtama i praznim slovnim mestima. Na daljinu se prenosi električnim impulsom različitih dužina ili analognim mehaničkim ili vizuelnim signalima, poput svetla. Američki pronalazač Samjuel F. B. Morze (1791–1872) osmislio je prvobitnu azbuku 1838. godine primenivši je na svom telegrafskom aparatu, koji je patentirao godinu dana ranije. Morze je 24. maja 1844. poslao iz Vašingtona u 65 km udaljeni Baltimor prvu javnu telegrafsku poruku u istoriji, koja je glasila “Šta je to Bog uradio?”.
Međunarodno važeća Morzeova azbuka, jednostavnija i preciznija varijanta sa kodovima za slova sa dijakritičkim znacima, osmišljena je 1851. godine. Uz manje izmene, ta azbuka ostala je u upotrebi do danas u pojedinim vidovima radio-telegrafije, uključujući i amaterski radio.
Na slici ispod prikazana je međunarodna Morzeova azbuka.
U radio-telegrafiji, Morzeova azbuka se prenosi zvučnim signalima (kratak signal za tačku i dug signal za crtu) frekvencije 800 Hz, tako da dug signal traje kao tri kratka signala (trajanje signala zavisi od brzine emitovanja poruke). Pauza između dva signala u jednom slovu jednaka je trajanju jednog kratkog signala, dok je pauza između dva slova u jednoj reči jednaka trajanju tri kratka signala. Pauza između reči jednaka je trajanju pet kratkih signala.
Učenje Morzeove azbuke se vrši isključivo emitovanjem zvučnih signala i pevanjem – znak se ne pamti kao kombinacija tačaka i crta, već se svaki znak pamti kao jedna zvučna slika. Takođe, učenje se ne vrši abecednim redom, već se znakovi uče određenim redosledom, tako da ih je lakše zapamtiti, ali i međusobno razlikovati.
Opšte obrazovanje
