Sekvenciranje DNK ostataka Vikinga pokazuje da možda nisu svi bili Skandinavci, prema rezultatima istraživanja objavljenom u srijedu u časopisu "Nature".
Multinacionalni tim predvođen univerzitetima Kembridž i Kopenghagen analizirali su 442 kostura Vikinga odnosno Normana sahranjena širom Evrope i Grenlanda i otkrili da "vikinški identitet nije bio ograničen samo na osobe skandinavskih gena".
Šef istraživanja Eske Vilerslev kaže da analiza sugeriše "značajni genetski uvoz" u Skandinaviju iz južne Evrope i Azije prije početka vikinškog razdoblja povezanog s godinom 793. i normanskim upadom u samostan u Lindisfarneu na britanskoj sjevernoj obali.
Tokom naredna tri vijeka "skandinavska dijaspora" uspostavila je trgovačke lokacije i gradove "od američkog kontinenta do azijskih stepa". Na tom ogromnom području Vikinzi su "širili ideje, tehnologije, jezik, vjerovanja i vještine", kaže Soren Sindbek, arheolog iz muzeja Moesgard u Danskoj.
Vikinzi, koji su izvodili okrutne napade širom zapadne Evrope i trgovali robljem na području današnje Rusije i Bliskog istoka, utemeljili su Dablin, irski glavni grad, dali svoje ime francuskoj Normandiji i krajem 9. vijeka pomogli uspostavljanju Kijevske Rusije, ponekad smatrane prvom ruskom državom.
Takva dostignuća su mogla da izazovu divljenje i imitiranje iako je vikinška bezobzirnost izazivala strah širom Evrope.
Prema naučnicima, kosturi u Škotskoj "sahranjeni s mačevima i drugim vikinškim obilježjima" ne pokazuju znake "miješanja gena sa Skandinavcima" i to pokazuje "drugačiju stranu odnosa od vikinških pljački i pustošenja".
