Za drevne alhemijske simbole i njihovo (najčešće dobro skriveno) značenje slobodno možemo reći da su predstavljali neku vrstu neminovnosti kojom su se alhemičari služili ne bi li zavarali svoje tragove.
Sasvim razumljivo, posebno ukoliko u obzir uzmemo činjenicu da su sve njihove aktivnosti bile pod stalnim nadzorom prilično uticajne Crkve koja ih je smatrala jereticima. Drugim rečima, crkveni moćnici su u alhemiji videli nedozvoljen način “spasenja” koji se duboko kosio sa tradicionalnom metodologijom i učenjima. S druge strane, upravo ovi simboli su oduvek bili sinonim prvenstveno za jednu dublju, unutrašnju (duhovnu) transformaciju čoveka, koja bi zatim neminovno morala dovesti do postizanja materijalne (fizičke) transformacije.
Abrakadabra: Ova svima nama dobro poznata fraza je zapravo jedna od najstarijih magijskih reči koja se upotrebljavala u magijskim ritualima. Povezana je sa jevrejskim inicijalima za Oca, Sina i Svetoga Duha. Ovo je, dakle, jedan od osnovnih alhemijskih simbola koji je delovao kao neka vrsta protivotrova korišćena za poboljšanje procesa izlečenja. Najčešće je ispisivana na pergamentu i nosila se oko vrata u vidu amajlije u obliku trougla.
Alef: Reč je o drevnom alhemijskom simbolu koji se dovodi u vezu sa “Skrivenom Tradicijom” Kabale. Alef je ujedno i prvo slovo hebrejske abecede, ima brojčanu vrednost broja jedan, te samim tim predstavlja spiritualni koren harmonije.
Kaducej: Čuveni Merkurov simbol, znak koji objedinjuje dve zmije obmotane oko štapa. Štap je oduvek predstavljao simbol transformišuće alhemijske moći, dok su dve zmije simbolično dovođene u vezu sa polaritetom i dualitetom. Zajedno sa raširenim krilima koje su takođe neodvojivi deo simbola, Kaducej dobija alhemijsko značenje balansa, dvojstva koje sarađuje u cilju konačnog sjedinjenja konkretnog alhemijskog procesa. Dodatno, ovaj znak se uzima i za simbol zdravlja odnosno lečenja – naglasak je opet na savršenoj ravnoteži koja mora postojati između duševnog i fizičkog, u suprotnom i zdravlje čoveka mora biti narušeno.
Kocka: Kocka je simbol zemlje u Pitagorejskoj, Indijskoj i Platonskoj tradiciji. Simbol se može sresti i u tradiciji starog Egipta, jer je upravo faraon bio taj koji je sedeo na prestolu u obliku kocke. Slična stvar je i sa Indijskim statuama i božanstvima koje su takođe najčešće prikazivane kako stoje na kockama. Samim tim, kocka je oduvek predstavljala simbol postojanosti, ona je temelj svih stvari i u njoj mogu pronaći “natprirodne” moći. Upravo zato je kocka je simbol zemlje,ali one na čijem čelu je duhovni kralj.
Ergon: Reč je o drevnom alhemijskom simbolu koji se dovodi u vezu sa takozvanim desnim okom duše – onim kojim se zapravo gleda u beskonačnost. Simbol omogućava fokusiranje na više, prefinjenije duhovne vibracije, ukazuje na neograničenost ljudske duše, kao i našu sposobnost da uronimo u beskonačnu energiju univerzuma.
Vatra: Vatra je neizostavni deo svakog alhemijskog procesa, bilo da se on izvodi u kuhinji ili se njime pokušavaju otvoriti vrata Univerzuma. Uostalom, i Paracelzus – čuveni lekar, filozof i alhemičar 16.veka je sebe nazivao “mudracem vatre”. Stoga za vatru slobodno možemo reći da je predstavljala simbol božanske energije, pročišćenja, otkrovenja i transformacije.
Paunov Rep: Ovaj simbol se najčešće povezuje sa finalnom fazom određene alhemijske operacije. Paunov rep sa svojom prelepom mešavinom boja je simbol topljenja i sjedinjenja metala, baš kao što se sam proces bliži kraju – tako se i boje prelamaju i daju sliku jednog finog, glatkog jedinstva. Samim tim je i paun, kao i sva ostala krilata stvorenja, simbol promenljivosti.
Pentagram: Suprotno duboko ukorenjenoj negativnoj reputaciji, pentagram je simbol harmonije, zdravlja i mističnih, magijskih moći. Pitagora je u njemu video znak isceljenja i takozvani “brak” neba i zemlje. Dodatno, ovaj simbol je korišćen i za predstavljanje ljudskog tela i uma, pa se smatralo da poseduje ogromnu energiju koja ima moć zaštite. Izuzetno popularan simbol kod alhemičara koji su ga često utiskivali na knjige kako bi stavili do znanja da je znanje koje se krije unutar njih sveto i dobro zaštićeno.
Kvinkunks: Kvinkunks ili takozvana “inkonjunkcija” je skup pet spojenih figura unutar kvadrata. U njemu je sadržan svet sastavljen od prirode, čoveka i zvezda. Alhemijski posmatrano, on je simbol celine – dovodi se u vezu sa formom (suštinom) metala, njihovom atomskom strukturom. Dodatno, on predstavlja i simbol čovekove sposobnosti da prevaziđe četiri osnovne forme postojanja (kamen, biljka, životinja, čovek) i dosegne petu – onu koja nalikuje božanskom, prosvetljenom.
Ružin Prozor: Simbol takozvanog gotskog stila – obojeni prozori u obliku ruže koji se najčešće mogu sresti na katedralama. Upravo ovo obojeno staklo se pravilo na osnovu tajnog alhemijskog “recepta” čiji je osnovni sastojak bio antimon. Ružini prozori zaista imaju transformišuće dejstvo na oko posmatrača, za njih se slobodno može reći da predstavljaju neku vrstu mandale koja omogućava da se izdignemo iznad svakodnevnice i bar za trenutak svoja nadanja i unutrašnje želje spojimo sa univerzumom.
