Banjalučki nebeski skakač – Husnija Fazlić
Husnija Fazlić je sinonim Banja Luke i Borca
Husnija Fazlić je sinonim Banja Luke i Borca, mada nije rođeni Banjalučanin. U Borac je došao iz Kozarca kod Prijedora a njegovo ime je zlatnim slovima upisano u istoriju Banjalučkog kluba.
Fazlić je počeo da trenira fudbal u Bratstvu iz Kozarca a već sa 16 godina je zaigrao za prvi tim ekipe iz svog rodnog mesta. Kada se preselio u Banja Luku, prvo je nastupao za BSK, da bi potom 1963. godine prešao u Borac. Trener u Borcu mu je bio čuveni Miroslav Meho Brozović, koji je odigrao veliku ulogu u njegovoj karijeri. Ta generacija Borca u kojoj je Fazlić bio jedan od najboljih igrača je uvela klub u prvu jugoslovensku ligu. U sezoni kada je Borac igrao u prvoj ligi, Fazlić je bio drugi strelac lige, odmah iza Danila Popivode. Hune, kako su ga zvali je po svojim kvalitetima sigurno mogao igrati za veće klubove u Jugoslaviji, imao je ponuda iz svih klubova velike četvorke, pa Železničara, gde je praktično bio i viđen, ali ipak, Husnija Fazlić je do kraja karijere u jugoslovnskom fudbalu ostao veran “svom” Borcu i “njegovoj” Banja Luci.
Od 1974, pa do 1976. godine, Fazlić je nosio dres nemačkog Sarbrikena, u kome je bio najbolji strelac. Saigrač u Sarbrikenu mu je bio legendarni Feliks Magat. Odlično je Hune krenuo u Sarbrikenu, tresao je redovno protivničke mreže, ali su ga nažalost dve teške povrede sprečile da ostavi još veći trag u nemačkom fudbalu. Posle svih problema sa povredama, sa 33 godine odlučuje da napusti fudbalski teren i da krene da se bavi trenerskim poslom. Trenerski posao je (a gde drugde) počeo u Borcu, sa kojim je kao trener prošao sve selekcije a kruna trenerskog posla mu je bilo osvajanje Kupa Jugoslavije sa Borcem 1988. godine, kada su Banjalučani u čuvenom finalu savladali Crvenu Zvezdu a to finale će najviše ostati upamćeno po neiskorišćenom penalu Dragana Stojković – Piksija. O tom finalu više će te moći da čitate na našem sajtu u nekom od narednih tekstova. Posle Borca, Fazlić se seli u Nemačku, gde je radio u Verderu kao pomoćnik svom nekadašnjem saigraču Feliksu Magatu a kasnije i kao skaut tog kluba.
Sigurno spada u tri najbolja igrača Borca svih vremena a zbog vernosti banjalučkom klubu i ne nastupanja za neki veći klub, nije igrao za reprezentaciju Jugoslavije, što je po igrama u Borcu sigurno zasluživao. Odigrao je za Borac preko 500 utakmica i postigao 1013 golova. Ono što ga je posebno krasilo su njegovi skok-šutevi glavom, koji su bili neodbranjivi. Iako je visok “samo” 178 centimetara, redovno je tresao protivničke mreže udarcima glavom a u karijeri je postigao preko 500 golova na ovaj način. Zbog urođenog tajminga za skok, često je znao nadskočiti i golmane, zbog čega je i dobio nadimak “nebeski skakač”. Jedna od najvećih legendi Banjalučkog sporta i jedan od najboljih golgetera bivše Jugoslavije i Bosne i Hercegovine, koji je svojim igrama ostavljao publiku bez daha – Banjalučki nebeski skakač Husnija Fazlić.
