Kako nam životinje otkrivaju da mogu da „uče u društvu“ – isto kao i ljudi
Foto: Impuls
Bumbari i pčele su dokaz da veličina mozga nije toliko važna, jer ti mali insekti sa mozgom veličine omanjeg sjemena, pokazali su nivo kolektivne inteligencije u eksperimentima za koje su naučnici mislili da su u potpunosti jedinstveni za ljude.
Kada su učeni u laboratoriji da otvore kutiju sa komorama sa hranom u dva koraka, bumbari vrste bombus terrestris mogli su da nauče rješenju druge bumbare i pčele koje nikada ranije nisu vidjele kutiju. Da bi naučili pčele rješenju, istraživači su najpre morali da im pokažu šta da rade, i da im ponude nagradu nakon prvog koraka kako bi bile motivisane.
„Ovaj nalaz dovodi u pitanje opšte mišljenje o tome da je sposobnost društvenog učenja ponašanja i učenja kroz pojedinačne pokušaje i greške jedinstvena za ljude“, piše tim istraživača iz Ujedinjenog Kraljevstva i Sjedinjenih Država.
Nekada se smatralo da su ljudi jedina bića „sa kulturom“. Ali pjesme među vrapcima, zovovi kitova, razvijene strategije grupnog lova određenih predatora, naučeno ponašanje kod majmuna ali i vrana, kao i kod delfina, sugerišu da je društveno prenosivo ponašanje prisutno i u životinjskim zajednicama.
Foto: Impuls
Neka od ponašanja u društvu životinja čak pokazuju znake usavršavanja i poboljšanja tokom vremena. Domaći golubovi na primjer, uče jedni od drugih i prilagođavaju puteve leta iz godine u godinu.
„Na osnovnom nivou, bumbari se pridružuju šimpanzama i doprinose sumnji u to da je socijalno učenje ekskluzivno ljudska“, piše Aleks Tornton, ekolog sa Univerziteta Ekseter, u pregledu istraživanja ponašanja bumbara za časopis Nature.
Šimpanze imaju veliki mozak i šarenolik društven život, ali novo otkriće među bumbarima, tvrdi Tornton, je „utoliko izvanrednije jer se fokusira ne na ljudske rođake primata, već na životinju sa mozgom koji je jedva 0,0005 odsto mozga veličine šimpanze“.
Decenijama potcenjeni, uglavnom zbog svoje veličine, bumbari konačno dobijaju svoje priznanje. Nedavni eksperimenti u laboratoriji pokazuju da bumbari i pčele mogu da uče jedni od drugih, da koriste alate, broje do nule i izvode osnovne matematičke jednačine.
Kolektivnu inteligenciju i organizovanost njihovog „uma košnice“ takođe ne treba odbaciti, i ona je dosta proučavana i dokazivana.
Znanje koje se prenosi „s koljena na koljeno"
Bumbare i pčele testirali su Alis Bridžis sa Univerziteta „Kraljica Meri“ u Londonu i njene kolege.
Smjestili su kolonije bumbara u prostor sa konstrukcijom sa komorama sa hranom. Do slatkog zalogaja, može se doći ako se sleti na crveni jezičak, ali samo kada se plavi jezičak gurne sa puta.
Bio je potreban čovjek da im pažljivo pokaže put, a to je bilo moguće samo uz dodatnu nagradu. Ali kada je jedna pčela to shvatila, ona je mogla da nauči druge kako da tretiraju dva jezička da bi uzeli slatku poslasticu.
Sličan eksperiment na šimpanzama je takođe nedavno objavljen u časopisu Nature Human Behavior. Studije slučaja i kičmenjaka i beskičmenjaka su pokazale razmjenu ideja koje je bilo izuzetno teško naučiti sam.
Naravno, ovo ponašanje nije primećeno u divljini. Ali novi nalazi ostavljaju otvorenu mogućnost da bi ideje i saznanja sadašnjih generacija određenih životinja, mogle ostati u toj životinjskoj kulturi i biti korišćene za generacije koje dolaze.
Čuvene putanje medonosnih pčela koje koriste svojevrsnu navigaciju i određivanje udaljenosti, pravca i kvalitet izvora hrane, na primjer, je ponašanje za koje se nekada smatralo da je čisto instinktivno. Sada se čini da je donekle ovaj fenomen ipak oblikovan društvenim uticajima, prenosi rts.
