Misterija kome je posvećena legendarna pjesma “Me and Bobby McGee”, jedna od najpoznatijih numera Krisa Kristofersona koju su izvodili brojni muzičari od Dženis Džoplin do Pink, izgleda da je rješena poslije 47 godina od nastanka tog antologijskog hita.
Numera je često pogrešno smatrana ljubavnom pjesmom koju je Kristoferson 1969. posvetio Dženis Džoplin, jer je njena bluz verzija nadmašila sve ostale, a Džoplinova ju je otpjevala neposredno prije svoje smrti 1970. godine.
Numera je često pogrešno smatrana ljubavnom pjesmom koju je Kristoferson 1969. posvetio Dženis Džoplin, jer je njena bluz verzija nadmašila sve ostale, a Džoplinova ju je otpjevala neposredno prije svoje smrti 1970. godine.
Prava inspiracija za pjesmu potekla je, međutim, izgleda od producenta i koautora Freda Fostera koji će u nedjelju postati član Kuće slavnih kantri muzike, zajedno sa violinistom Čarlijem Danijelsom i pjevačem Rendijem Trevisom, i mlade sekretarice po imenu Barbara Meki.
Foster je poznat kao čovjek koji je stvorio zvijezde poput Kristofersona, Roja Orbisona, Vilija Nelsona i Doli Parton, a 1960. godine preselio je svoju producentsku kuću “Monjument rekords” (Monument Records) iz Vašingtona u Tenesi, u zgradu čiji je vlasnik bio njegov prijatelj, kompozitor Budlo Brajant.
Meki, koja se sada preziva Iden, u to vrijeme imala je 29 godina, radila je kao Brajantova sekretarica i imala je nadimak Bobi.
“Silazio sam tog dana četiri ili pet puta kod Budloa, a on mi je rekao ‘Uopšte ne vjerujem da dolaziš da bi mene vidio. Mislim da dolaziš da vidiš Bobi”, kazao je Foster.
Idenova je izjavila da joj se činilo “da Foster voli da je zadirkuje” i da je jednog dana samo rekao “Napisaću pjesmu o sebi i Bobi Meki”.
Kristoferson je tada bio jedan od najnovijih Fosterovih zaposlenih, atleta rođen u Teksasu i vojni veteran koji je volio engleskog pjesnika i slikara Vilijama Blejka i pokušavao je da izgradi karijeru kompozitora radeći čak i kao portir u studiju Music Row.
Nakon što je čuo neke od njegovih pesama, Foster je rekao Kristofersonu da će ga zaposliti kao kompozitora ako sa njim potpiše izdavački ugovor.
Prema Fosterovim rečima, Kristoferson je bio “veoma inteligentan, darovit i talentovan i zvučao je drugačije od svih koje je do tada čuo”.
Foster je 1969. godine zamolio Kristofersona da mu da ideju za naslov pjesme u kojoj će Bobi biti žena. Kristoferson je tada promijenio “Meki” u “Mekgi” i izmislio priču o dvoje putnika koji su se rastali, a u verziji koju pjeva Džoplin, Bobi je muškarac.
Prisjećajući se dana kad su Foster i Kristoferson došli u njenu kancelariju da joj otpevaju pjesmu, Barbara Iden, koja Kristofersona nikada do tada nije vidjela, rekla je da je “to bila najljepša pesma koju je ikada čula”.
Pjesma je odmah postala hit, a prvi ju je izvodio kantri-pop pjevač Rodžer Miler 1969. i učinio je jednom od 12 najpopularnijih pjesama u SAD.
Kristoferson je na svom prvom albumu, koji je 1970. godine izdao “Monjument rekords”, objavio sopstvenu verziju numere, ali je ona prekretnicu doživjela tek kada ju je otpevala Dženis Džoplin.
Foster nije ni znao da je Džoplinova obradila pjesmu za svoj album “Pearl”, posthumno objavljen 1971, dok nije razgovarao sa slavnim producentom Klajvom Dejvisom, tada predsednikom Columbia Records.
Po sopstvenom priznanju, Foster je bio fan Džoplinove, ali je mislio da ona “ne može pjevati ništa drugo osim hard roka”, dok, kako je rekao, “nije stigla do polovine pjesme i otpevala je suptilno i nježno”.
“Tada sam pomislio ‘Čoveče, kakav gubitak”, rekao je Foster.
Foster je aktivan i u svojoj 85. godini i završio je rad na albumu Vilija Nelsona “For the Good Times”, posvećenom kantri pevaču i gitaristi Reju Prajsu i objavljenom u septembru.
“Mislim da sam danas bolji producent nego što sam ikada bio”, zaključio je Foster.
(rts)
