Milorad Dodik je nedugo nakon ovog zločina rekao da zna da niko od članova SNSD-a nije učestvovao u ubistvu. Do danas nije odgovorio na pitanje: Zna li ko jeste?
piše: Miljan Kovač
Istraga je u toku. Četrnaest godina od ubistva Milana Vukelića, isti odgovor Okružnog tužilaštva u Banjaluci.
Ni naznake da bi ubice čovjeka koji se javno suprotstavio kriminalu i korupciji mogle biti izvedene pred lice pravde.
Milan Vukelić, građevinski inženjer, zaposlen u Zavodu za izgradnju Banjaluka (ZIBL), ubijen je aktivacijom eksplozivne naprave ispod automobila kojim je u tom času upravljao. Još dva lica u automobili zadobili su teže tjelesne povrede.
Atentat na Milana Vukelića dogodio se na par stotina metara od sjedišta MUP-a RS.
Iste one zgrade u kojoj mu je prethodno „savjetovano“ da prestane da govori i piše „jer ima ženu i dvoje djece“.
Tako su ga „savjetovali“ visoki funkcioneri MUP-a Dragi Milošević i Mile Šušljik, zbog čega je protiv njih podnio prijavu.
U toj istoj zgradi Milan Vukelić je razgovarao i sa Stanislavom Čađom, tadašnjim ministrom unutrašnjih poslova.
Razgovor je tajno snimao. Svjestan činjenice da time krši zakon, Milan je snimak ostavio prijateljima koji su ga emitovali tek nakon njegovog ubistva.
Čađo ga je „savjetovao“ da ne priča jer time „šteti Republici Srpskoj“. Za razliku od njegovih saradnika, Miloševića i Šušljika, nije mu pominjao porodicu.
Milan Vukelić je prethodno, prije svih tih „savjeta“, tom istom MUP-u prijavljivao prijetnje koje su mu u više navrata upućivane.
Uglavnom anonimne. Osim one koju mu je javno na ulici par dana uoči ubistva uputio Slobodan Stanković vlasnik Integral Inženjeringa, dobro poznate firme po bliskosti sa vlasti u Republici Srpskoj i njenom glavnom protagonisti Miloradu Dodiku. Zahvaljujući toj bliskosti Integral Inženjering je redovni dobitnik poslova koji se finansiraju iz Budžeta RS, BiH, opština, javnih preduzeća, institucija...
Milan je sam rekao da tu prijetnju nije ozbiljno doživio, da se ne plaši i da je neće prijaviti. Rekao je to veče uči kobnog dana, u kome će ga zauvijek ućutati...
Iznio je Vukelić u javnost tog ljeta niz informacija o sprezi kriminala i vlasti.
Sve što je rekao dokumentovao je, a malobrojni mediji prenijeli.
Obrušili su se na njega oni koje je prozvao, ali i oni koji su direktno ili indirektno bili vezani za prljave poslove o kojima je govorio. Ti poslovi su vrijedili milione, a možda i desetine miliona maraka.
Sve je kulminiralo kada je odbio da potpiše prijem radova na tek rekonstruisanom parku „Petar Kočić“.
Milan Vukelić je, inače, bio i nadzorni organ u ZIBL-u. ZIBL je u to vrijeme vršio prijem svih građevinskih radova koji su se finansirali iz gradskog budžeta.
Bez njegovog potpisa radovi nisu mogli biti „primljeni“.
Odbijanjem da potpiše prijem radova u parku, jer je otkrio milionsku prevaru, zamjerio se mnogima.
U to vrijeme je bio izložen pritisku tadašnjeg direktora ZIBL-a, Čede Savića, i njegovog zamjenika Aleksandra Cvijanovića.
Pritiscima i ucjenama kojima je bio izložen malo ko bi odolio. On jeste.
Odgovorio je žestoko otkrivajući sve više kriminalnih radnji onih koji su ga pritiskali.
Pokušavali su ga ućutkati na najprljavije načine. Policija koja nije reagovala na Vukelićeve prijave zbog prijetnji koje je dobijao, niti kriminal na koji je ukazivao, stavila se u službu onih koji pritišću i prijete.
Privođen je i maltretiran, a hajku protiv njega vodili su i vlastima bliski mediji.
Podnio je i krivičnu prijavu protiv direktora Savića.
U toj prijavi se navodi i kako je Savić svom sinu Vedranu nelegalno poklonio stan u vlasništvu grada. Između ostalog pominje se i kako je dodijeljen stan penzioneru iz Prnjavora Živojinu Cvijanoviću. Cvijanoviću je dodijeljen stan na osnovu lažnog dokumenta da je radio u ZIBL-u, iako nikada nije ni živio u Banjaluci ni radio u tom preduzeću. Stan je otkupio za par hiljada maraka, pa ga prodao za blizu 90 hiljada.
Živojin je otac Aleksandra Cvijanovića i svekar Željke Cvijanović.
To je ujedno jedino djelo za koje je, godinama nakon što je Vukelić ubijen, osuđen Čedo Savić. Platio je novčanu kaznu od 9.000 maraka.
Savić je danas penzioner. Njegov sin, Vedran Savić, pripadnik nove generacije tajkuna, gradi elitne zgrade po centru Banjaluke. Urbanistički plan, regulacioni plan, građevinske dozvole bez obzira na protivljenje građana, ne predstavljaju mu nikakvu prepreku.
Aleksandar Cvijanović je suprug formalne predsjednice Republike Srpske.
Stanislav Čađo, koji se dovodi u vezu sa saobraćajnom nesrećom u kojoj je stradao mladi Banjalučanin Nikola Đurović, ovih dana je u centru nove afere. Njegova firma je glavni distributer industrijskog kiseonika koji je umjesto medicinskog isporučivan zdravstvenim ustanovama u RS.
Slobodan Stanković je i dalje glavni neimar aktuelne vlasti i zarađuje stotine miliona na projektima koji se finansiraju javnim sredstvima.
Milorad Dodik je nedugo nakon ovog zločina rekao da zna da niko od članova SNSD-a nije učestvovao u ubistvu. Do danas nije odgovorio na pitanje: Zna li ko jeste?
Ubice Milana Vukelića su na slobodi.
Na slobodi su i ubice Davida Dragičevića, nalogodavci ubistva Slaviše Krunića, a prema tvrdnjama njegovih roditelja i ubice Nikole Đurovića.
Na slobodi su i akteri afera u kojim su stotine miliona maraka isisane iz budžeta RS, BiH, opštine i gradova.
U tužilaštvima, sudovima, MUP-u RS sjede uglavnom isti ljudi, osim onih koji su imenovani na više pozicije.
