Žao mi je pariskih i francuskih građana, bijesan sam na islamske fundamentaliste koji u svoje ruke uzimaju pravo života ili smrti, ali žao mi je i mojih komšija i bijesan sam na srpske ekstremiste i nacionaliste koji su sebi uzeli za pravo da istrijebe cijela sela i gradove od mojih komšija muslimana i katolika. Ta nesreća mi je ipak bliža jer je dio naših postojanja i žvota, ovdje i sada.
Jama Bunarevi, u blizini logora Manjača, 14.11.2015 - 1992.
U njoj su bačena tijela 24 čovjeka, građanina BiH, Muslimana/Bošnjaka koji su zatvarani i ubijeni zbog svog imena, prezimena, vjere ili nacije.
Logor Manjača je služio u sistemu koncentraciono-prelivnih logora i mjesta zatočenja Prijedora i ovog dijela BiH pomoću kojih je ratna elita Beograda i SDS-a počinila genocid u Bosanskoj Krajini. Uspijeli su da protjeraju i istrijebe velike enklave nesrpskog stanovništva Prijedora, Sanskog Mosta, Ključa, Kotor Varoša i Banja Luke kroz kampanju kaskadnog terora, napada na sela, individualnih i grupnih ubistava po selima i kućama, označavanja, grupisanja, zatočavanja, prelivanja iz jednog logora u drugi ili prelivanja dijela logoraša na stratišta gdje su organizovano likvidirani, masovne deportacije...
Ono što će se na kraju desiti u Srebrenici, počelo je zapravo u Krajini, strateški najvažnijoj regiji beogradskog plana "RAM" koju se moralo "očistiti" i kontrolisati kako bi se omogućilo povezivanje RSK, Banja Luke, Bijeljine i Beograda, te nastavilo sa etno-teritorijalnim homogeniziranjem tzv. srpskih zemalja.
Ratni zločini počinjeni u ime RS su bili cilj, a ne posljedice rata, što je jedna bitna razlika u odnosu na ostale zločine počinjene u ratu u BiH.
U RS, koja je nastala upravo na podlozi plana RAM i istrebljenja na etničkoj i vjerskoj osnovi, vlada politika šutnje, zaborava i negiranja genocida i zločina na kojima se stvarala RS.
Također, sramota je da država BiH još uvijek nema popis mjesta i datuma sjećanja na žrtve svih zločina počinjenih u ovome ratu, nema propisan univerzalistički državni protokol za komemoriranje, niti pokušava da označi i zaštiti ova mjesta od zaborava i ponižavanja, bilo da je u pitanju Tomašica, Omarska ili Kazani.
Zaboravom i negiranjem žrtve se još jednom ubijaju i ponižavaju, bez obzira čije su.
---------------
Protjerivanje Hrvata i Bošnjaka sa teritorije Banjalučke regije, prema mišljenju banjalučkog kulturologa i istraživača Srđana Šušnice, dešavalo se pod patronatom tadašnje vlasti u Beogradu, koja je vršila nasilnu etno nacionalnu homogenizaciju srpskog naroda, pogotovo na područiju Bosanske Krajine, što se može razložiti u nekoliko etapa ili elemenata.
˝Prvo se desila jedna homogenizacija elite koja je nastala već na prvim višestranačkim izborima gdje se politička elita pocijepala po nacionalnom i vjerskom, umjesto po nekom racionalnom osnovu. Zatim je tu i element jedne bjesomučne ratnohuškačke i nacionalno izgrađujuće, odnosno nacionalno stabilizirajuće propagande medijske, a zatim i element viktimizacije, u kojoj se pogotovo prema srpskom stanovništvu koristio Jasenovac i zločini nacista, fašista i kolaboranata nad srpskim stanovništvom u drugom svjetskom ratu˝, smatra Šušnica. Iz članka Bosanska Krajina: Etničko čišćenje nikad nije poništeno
Impulsportal
