Da li mladi u Bosni i Hercegovini misle da je homoseksualnost bolest?

Seksualnost mladih predstavlja jedan od važnijih tabua našeg društva. Reakcije vezane za ovu osjetljivu temu često ukazuju na sistemsku homofobiju prisutnu u našem društvu. Ne treba zaboraviti buru koju je prošle godine izazvao crtani film sa (sporednim) gej junacima, kao i to da se u političkom diskursu često potencira strah od „ideologije homoseksualizma“ i rušenja tradicionalne porodice.

 Piše: Fedor Marjanović

Iz tog razloga istraživanja koja se bave seksualnim iskustvima i stavovima mladih mogu biti korisna kao mjerilo objektivnog stanja odnosa mladih prema seksualnosti, sopstvenoj i tuđoj. Publikacija koju je objavila ProEduca Banja Luka Seksualnost mladih u Bosni i HercegoviniSeksualnost mladih u Bosni i Hercegovini, autora Srđana Puhala iznosi zanimljive uvide o današnjem stanju na terenu, pri čemu djelomično pokazuje stav mladih u Bosni i Hercegovini prema homoseksualnosti. Prilikom istraživanja anketirano je 1072 mladih ljudi iz 78 opština Bosne i Hercegovine, gdje je približno jednak broj mladića i djevojaka. Uzrast ispitanika je u rasponu od 15 do 30 godina starosti, pri čemu su podijeljeni u četiri kategorije: 15 – 19, 20 – 23, 24 – 27, 28 – 30 godina.

Prethodna istraživanja

Rad Srđana Puhala se naslanja na prethodna istraživanja sličnog karaktera, kojih u Bosni i Hercegovini nije bilo mnogo. Istraživanje Sarajevskog otvorenog centra i Fondacije Cure iz 2013. o stavovima punoljetnih građana Bosne i Hercegovine prema LGBT populaciji i transrodnim osobama pokazuje da postoji „nizak stepen senzibilizacije opšte populacije prema LGBT osobama“. Mala utjeha je podatak da 90% ispitanika ne bi vršilo fizičko niti verbalno nasilje nad njima, što opet ne govori puno. Neupućenost svakako jeste jedan od osnovnih razloga homofobije i to što ispitanici nominalno ne bi počinili čin nasilja, ne znači da u praksi to ne bi uradili ili da već nisu. Rezultati istraživanja OSCE-a iz 2019. pokazuju da tek 25,4% ispitanika smatra da je homoseksualnost prirodna pojava, a svega 75,5% njih se protivi homoseksualnim brakovima.

Regionalna istraživanja pokazuju da na odnos prema seksualnosti utiču sredina, religija i pol. Osobe iz urbanih i većih sredina su otvorenije za prihvatanje različitih seksualnih sklonosti i učestvovanje u seksualnim aktivnostima, dok se u manjim sredinama osjeća veća zatvorenost. Slično stanje se vidi i u uticaju religije. Religiozniji ljudi najčešće imaju tradicionalna shvatanja, pa će tako i njihov stav prema homoseksualnosti biti negativan. Neobično je to što se pokazuje da su muškarci otvoreniji za različite seksualne aktivnosti, ali su i konzervativnijih stavova, dok žene pokazuju više razumijevanja za različite spektre seksualnosti.

Stanje danas

Govoreći o istraživanju Srđana Puhala, iz perspektive LGBT zajednice, treba napomenuti da se ono bavi seksualnošću kao uopštenim pojmom. Polja interesovanja su bila stavovi mladih o datoj temi, prvo seksualno iskustvo, kontracepcija, rizično ponašanje, zadovoljstvo seksualnim životom, masturbacija, pornografija i seksualno uznemiravanje. Ispitanicima su postavljanja pitanja i o abortusu, seksualnom obrazovanju i sredstvima informisanja. Seksualnost kao različit spektar sklonosti ovdje nije obuhvaćen, te je sve što odudara heteronormativnog narativa stavljeno pod zajednički imenitelj homoseksualnost. Zbog toga se ono ne može posmatrati kao konačni zaključak položaja LGBT osoba i generalnog stava mladih o njima, ali njegovi rezultati nisu zanemarljivi.

Kod samoizražavanja ispitanika imamo zanimljive podatke. 45.6% su muškarci, 53% žene, dok 0.6% njih se izjašnjava kao nešto drugo, dok je 0,6% odbilo dati odgovor. Sa stava rasprave o odnosu pola i roda, ovaj podatak može biti zanimljiv, pošto se tih 0,12% mogu smatrati nebinarnim ili rodno fluidnim osobama. U ostatku rada ova stavka se ne pominje, ali može biti podsticaj za dalja istraživanja na ovu temu.

Prema anketi ubjedljivu većinu privlači isključivo suprotan pol (89,2% muškaraca i 82,6% žena). Među muškarcima 4.9% osjeća privlačnost isključivo prema muškarcima, a 4% i prema muškarcima i prema ženama. Među ispitanicama 1,2% osjećaju privlačnost samo prema ženama, 1,6% uglavnom prema ženama a ponekad prema muškarcima, 9,5% uglavnom prema muškarcima a ponekad prema ženama, a 3,9% podjednako prema ženama i muškarcima. U istraživanju je učestvovao i mali broj aseksualnih ljudi (0,6% mladića). Rezultati su očekivani i moglo bi se reći utješni za preplašene tradicionaliste, pošto uprkos ideologiji homoseksualizma većina naših mladih je i dalje heteroseksualna.

Neposredni rezultati o stavu mladih prema homoseksualnosti ne daju pozitivne rezultate. Na iskaz: „Homoseksualnost nije bolest“, 34,8% je odgovorilo pozitivno, 49,6% negativno, a neutralno je odgovorilo 15,7%. Dakle, iako dobar dio mladih afirmativno posmatra homoseksualnost i dalje je veći dio negativno nastrojen. Od toga, samo 29,5% muškaraca ne smatra homoseksualnost bolešću, dok sa ženama situacija stoji nešto bolje sa 42,7%. Istraživanja upućuju na to da najveći uticaj na ovako podijeljen stav ima religija, iako tu postoji određena vrsta kurioziteta. Mladi se generalno slažu po pitanju upotrebe kontracepcije, seksualnih fantazija i pozitivnog odnosa prema seksu. Na osnovu ovoga se zaključuje da je prihvatanje religioznih vrijednosti samo djelimično, pri čemu je homoseksualnost i dalje tačka podjele mišljenja.

Indirektno za ovo pitanje je vezano i seksualno obrazovanje. Iako istraživanja pokazuju da se većina slaže sa tim da se ovaj predmet uvede u srednje škole (76,9%, dok se za osnovne zalaže 35,3%) ostaje otvoren problem „kako predavati o temama koje se tiču LGBT populacije, rodnih identiteta i feminizma“. Ovakve teme i način njihove obrade svakako jesu jedna od glavnih prepreka uvođenja seksualnog obrazovanja u škole. U istraživanju u Srbiji pokazalo se da je veliki procenat mladih i roditelja zainteresovan za temu „Abortus, LGBT, sigurniji seks, seksualno nasilje“, ali ostavlja se pitanje njihove motivacije za izbor ove teme i njihovog odnosa prema njoj. Ovo je takođe prostor na kojem se vidi uska povezanost seksualnosti i religije, pošto se u Zapadnohercegovačkom kantonu u osnovnim školama radi jedan nastavni čas o razvoju seksualnosti kod djece u sklopu predmeta Vjeronauka. „Seksualne orijentacije“ su tema jednog časa Katoličke vjeronauke u četvrtom razredu srednjih škola.

Ima li nade?

Konačni rezultati na prvu ne daju razloga veselju. Iako pokazuju napredak u liberalizaciji shvatanja seksualnosti, da mladi smatraju da seks prije braka nije grijeh i da je dozvoljeno koristiti kontracepciju, homoseksualnost ostaje tačka razdora. Izgleda da je to jedan od rijetkih tabua koji se širi uticajem religije, ali isto tako je najzastupljeniji u manjim sredinama i jači je kod muškaraca nego kod žena. Ovo pokazuje da smo duboko heteronormativno društvo i da se liberalna shvatanja prvenstveno odnose na muško-ženski seks. Ipak, prostor za nadu postoji, jer ako uporedimo s prethodnim istraživanjima, vidjećemo da je postotak onih koji smatraju da je homoseksualnost prirodna pojava veći nego prije pet godina. Mali pomaci poput ovih upućuju nas na to da se svijest stanovništva polako mijenja u pozitivnom smislu, što ostavlja nadu da ukoliko smo kao društvo liberalizovali shvatanje heteroseksualnih odnosa, postoji mogućnost da se to razumijevanje proširi i na one aspekte seksualnog spektra koji ne obuhvataju heteroseksaulnu većinu.

Izvor: lgbti.ba