Zašto se kaže: Pasja vrućina

Velika vrućina, obično krajem jula ili početkom avgusta, kad sunce nemilosrdno peče, bez i najmanjeg daška vjetra, naziva se pasja vrućina.

Velika vrućina, obično krajem jula ili početkom avgusta, kad sunce nemilosrdno peče, bez i najmanjeg daška vjetra, naziva se pasja vrućina. Izraz je nastao u starom Egiptu, a vezuje se za pojavu Sirijusa, najsjajnije zvijezde na nebu i jedne od nama najbližih zvijezda (udaljena je od Zemlje 8,7 svjetlosnih godina), koja se jako dobro vidi sa južne Zemljine polulopte, kao i iz zemalja nešto sjevernije od ekvatora. Na egipatskom nebu Sirijus se pojavljuje svake godine u julu, a nestaje iza horizonta tek u aprilu ili maju naredne godine. Pojavom Sirijusa u tim krajevima nastaju velike vrućine i Egipćani su vjerovali da ta zvijezda dodatno doprinosi toploti u toku ljeta, a pošto se Sirijus nalazi u sazviježđu Velikog psa, takve vrućine su nazvane pasje vrućine ili pasji dani. Od starih Egipćana taj izraz su prvo preuzeli Rimljani, a od njih i drugi evropski narodi.
Po starom egipatskom kalendaru godina je počinjala sa pojavljivanjem Sirijusa na horizontu.
U našim krajevima narod je ipak naučio da postoje neka druga pravila, koja možda više ne važe – a to je da avgust ne bi trebalo da bude tako vreo kao juli – od Svetog Ilije sunce sve milije.
Izgleda, ipak, da Sirijus, Pseća zvijezda dominira ljetnjim nebom, mnogo češće nego što pamte narodna predanja iz ovih krajeva.