Najraniji poljubac zabilježen u Mesopotamiji prije 4.500 godina
Primjer ploče od gline na kojoj je zabilježen poljubac 1800 godine prije nove ere (foto: The British Museum/CC BY-SA 4.0)
Istraživači su analizirali drevne izvore i otkrili su da prvi zabilježeni poljubac potiče iz Mesopotamije prije 4.500 godina.
Pisani izvori iz Mesopotamije sugerišu da su ljubljenje u vezi sa seksom praktikovali narodi drevnog Bliskog istoka prije 4.500 godina. Izvore su analizirali istraživači sa Univerziteta u Kopenhagenu i Univerziteta u Oksfordu u novom članku objavljenom u časopisu Science.
Ranija istraživanja su pokazala da su najraniji dokazi o ljubljenju usnama kod ljudi nastali na veoma specifičnoj geografskoj lokaciji u Južnoj Aziji, prije 3.500 godina. Odatle se možda proširio na druge oblasti, istovremeno ubrzavajući širenje virusa herpesa simpleksa 1.
Prvi poljubac davno zabilježen
Ali prema istraživačima iz studije, koji se oslanjaju na niz pisanih izvora iz najranijih mesopotamskih društava, ljubljenje je već bilo dobro uspostavljena praksa prije 4.500 godina na Bliskom istoku.
„U drevnoj Mesopotamiji, što je naziv za rane ljudske kulture koje su postojale između rijeka Eufrata i Tigra u današnjem Iraku i Siriji, ljudi su pisali klinastim pismom na glinenim pločama. Hiljade ovih glinenih pločica su preživjele do danas i sadrže jasne primjere da se ljubljenje smatralo dijelom romantične intimnosti u drevnim vremenima. Baš kao što je ljubljenje moglo biti dio prijateljstva i odnosa članova porodice“, rekao je dr Troels Pank Arbol, stručnjak za istoriju medicine u Mesopotamiji.
On nastavlja: „Stoga, ljubljenje ne treba smatrati običajem koji je nastao isključivo u bilo kom pojedinačnom regionu i odatle se proširio, već se čini da se praktikovao u više drevnih kultura tokom nekoliko milenijuma.”
Dr Sofi Lund Rasmusen dodaje: „U stvari, istraživanje bonoba i šimpanzi, najbližih živih rođaka ljudi, pokazalo je da se obje vrste ljube. Što može da ukaže da je praksa ljubljenja osnovno ponašanje ljudi, objašnjavajući zašto se mogu naći u različitim kulturama.”
Poljubac kao potencijalni prenosilac bolesti
Pored svog značaja za društveno i seksualno ponašanje, praksa ljubljenja je možda igrala nenamjernu ulogu u prenošenju mikroorganizama. Time su se potencijalno širili virusi među ljudima.
Za širenje herpes simpleks virusa 1 istraživači vjeruju da je ubrzano uvođenje poljupca dovelo do toga.
„Postoji značajan korpus medicinskih tekstova iz Mesopotamije, od kojih neki pominju bolest sa simptomima koji podsjećaju na virus herpes simpleksa 1“, primjetio je dr Arbol.
On dodaje da su drevni medicinski tekstovi bili pod uticajem raznih kulturnih i religioznih koncepata. Zbog toga se oni ne mogu čitati na pravi način.
„Ipak, zanimljivo je primjetiti neke sličnosti između bolesti poznate kao bu’shanu u drevnim medicinskim tekstovima iz Mesopotamije i simptoma izazvanih infekcijama herpes simpleksom. Bu’shanu bolest se prvenstveno nalazila u ili oko usta i grla, a simptomi su uključivali plikove u ili oko usta, što je jedan od dominantnih znakova herpes infekcije.”
„Ako je praksa ljubljenja bila široko rasprostranjena i dobro uspostavljena kod niza drevnih društava, efekti ljubljenja u smislu prenošenja patogena vjerovatno su bili manje-više konstantni“, kaže dr Rasmusen.
Istraživači smatraju da će budući rezultati, koji će proizaći iz istraživanja drevne DNK, neizbežno dovesti do diskusija o složenim istorijskim razvojima i društvenim interakcijama. Posebno poput onih da li je ljubljenje u usta bio pokretač ranog prenosa bolesti, prenosi portal Sve o arheologiji.
